bachelorhelvete

Scripties schrijven zal sowieso wel niet echt makkelijk zijn, maar voor iemand met weliswaar een greintje zelfdiscipline maar een zucht naar deadlines is het verdomde lastig er een te schrijven zonder tijdsdruk. Zei ik zonder? Neen, onzin, tijdsdruk is er natuurlijk altijd, dat ding moet af, NU, vóór kerst, misschien heb ik erna wel een baan, dan komt er ook niks meer van, schrijven, nu. Maar dan zijn er altijd wel weer van die dingen, van die dingen van het slag dat morgen af moet zijn, of volgende week, en dan gaan die dingen voor, ook al omdat die dingen vaak een tikkeltje leuker zijn dan het idéé van die scriptie, want werkelijk, eigenlijk is mijn onderwerp interessant en leuk en wil ik de antwoorden op de vragen die ik stel ook echt wéten. Maar toch he. Daarbij heeft ook mijn besnorde begeleider, hoewel in den beginne geestdriftig antwoordend op mijn mails, nu de voor eigen taal en literatuur toch al zowat verloren oslostudent duidelijk niet bovenaan de prioriteitenlijst staan, en geef 'm eens ongelijk. Hier nog iemand met tips voor de luie bachelorstudent met veel te veel en veel te leuke dingen te doen, aangevuld met (natuurlijk nét als ik er even voor wilde gaan zitten) een examen af en toe of een zieke collega? Een werkplan (maar die heb ik al! ze werken alleen niet)? Krachtvoer? Een uitgekiend straf- en beloningssysteem? Ketting met voetboei vast aan het werktafeltje met boeken? Simpelweg nit zeurn? Ik hoor het graag... (sowieso commentaar hier welkom! altijd! zie ik ook nog eens dat iemand leest wat ik schrijf...)

in de categorie: eens wat vaker 'webloggen': een zaterdag

Gisteren was het dus eens tijd voor de andere zaterdagavond: illegaal concert van de band die Magnus Moriarty heet, genoemd naar de vent die drumt en zingt en fantastische rare popnummers schrijft: Magnus dus.
Zorgvuldig volgden Geir en ik de instructies van onze meer in de Osloose ondergrond
ingevoerde collega, Thomas met het grote hoofd: langs Teddy's bar, door een roestig hek, een soort binnenplaats op, waar ergens vanuit een openstaande deur licht naar buiten viel. Het geheel was tamelijk film noir (Geir stak er dan ook een sigaret bij op) en werd dat nog meer toen we de smalle trap naar boven volgden, die leidde langs vele gesloten deuren waarachter af en toe een flard house (??) te horen was. Niet-begrijpend keerden we terug naar de hal, waar een Zweedse blondine ons uitlegde dat er hier slechts Zweden woonden, en dat er (dus?) geen sprake kon zijn van een concert.

Diep teleurgesteld in het feit dat de underground kennelijk te moeilijk voor ons was overwogen we een biertje in de vage '50's bar van Teddy, toen we een groep bemutste en concertachtige Noren voorbij zagen komen, ook al met licht vertwijfelde gezichten. Ook zij wisten niet waar dan wel dit concert zou moeten zijn, maar... plotseling ontdekten we aan de andere kant van de bar een deur, die open bleek te zijn. Opnieuw hier een wenteltrap omhoog, en hier stond op de derde etage een gozer in pak die ons voor 50 kronen binnenliet in een grote woonkamer met arty dingen aan de muur, een aantal banken, niet echt veel mensen en een minipodium. Wij claimden een sofa en maakten kennis met onze tafelgenoten (??) Christian en Silje. Later kwamen er ineens hordes mensen binnen met de bijna-bekende gezichten die je ziet bij rare concerten in een niet al te grote stad en speelde Magnus een concert van het soort waarvoor je met plezier alle trappen in tien Zweedse appartementen op en neer zou willen lopen, gevolgd door een stel rare paco's en meisjes in 70's kledij en massa's keyboards. Illegaal concert in Noorwegen betekent overigens dat je binnen mag roken, en dat doen ze dan ook, de Noren. Later die dag stond er overigens nog iemand op mijn tas waar een blik bier in zat, zodat nu alles dat ik bezit naar bier ruikt, maar dat is voor het verhaal misschien niet zo interessant...

Om het geheel onlogisch af te sluiten, een willekeurige rare foto van een paar weken geleden, ergens in een bruine kroeg:

Oslo in beeld september-november

Eén foto zegt meer dan duizend woorden zeggen ze, dat is maar goed ook want ik heb er een paar in te halen. Hier zijn 13.000 woorden.



Snakker ikke norsk! Say no more.


2 september: Kavaleriet speelt op een Theaterboot.
(en ja, de zanger heeft een rokje aan)


17 oktober: mistige moeder


4 oktober: i am used to hard liquor



8 november: c stemt op afstand (of toch op de SP?)


2 september: Geir checkt z'n make-up (???)


26/27 oktober: nachttrein



27 oktober: Trondheim + Hanna


27 oktober: c onderzoekt de buiten-...


...en binnenkant van een Sami-hut



Elke dinsdag op 99.3 FM: c & de studio


12 oktober: boys will be boys (let op de skitterende
bijna-fotoshop-bewerking)
 

Bonjour, la bébé phoque!

Yo!
Vanaf nu hier een vervolg op mijn dissident-in-oslo-blog, die niet zoveel ruimte bood voor photoos. Dat 
zal deze echter wel, en ik zal dan ook  proberen eens 
wat vaker te posten...
-c