Politici met raar haar (en nog veel raardere meningen...)

Nog even over politici met raar haar. Die zijn er hier ook, namelijk. Maar eerst een inleidende verklaring: Gisteren waren hier gemeenteverkiezingen. Hoe het komt weet ik niet, maar het was veel spannender dan de gemeenteverkiezingen in Nederland. Misschien komt het omdat alle Wilders/LPF-achtige projecten hier één grote vervelende partij zijn, die iedereen eigenlijk haat (een beetje zoals het Vlaams Blok), maar waarmee sommigen (lees: rechts) dan toch maar gaan samenwerken. Nouja, níet samenwerken helpt kennelijk ook niet, want dan speelt de partij de geslagen hond en wint sypathie, en dat moeten we natuurlijk ook niet hebben. De FRP (vooruitgangspartij - een lekker-bekkende populistische naam, hoewel het onduidelijk is wat een partij die tegen immigratie is en niet gelooft dat de klimaatveranderingen door mensen veroorzaakt zijn met vooruitgang te maken heeft) heeft met Wilders gemeen dat de politieke top raar haar heeft. In dit geval is het voornamelijk de vrouw van de politieke leider Carl I. Hagen - zelf ook een prachtexemplaar: Maar het haar dat ik graag met zoveel mogelijk mensen wil delen is dus het haar van Eli Hagen, zijn enge vrouw:
Bij deze verkiezingen kon ik overigens niet stemmen, wat toch jammer is, want nu hebben de enge mensen gewonnen (ja, mijn invloed is groot). De grootste winnaars zijn niet de akelige FRP-mensen , maar Rechts en een partij met de misleidende naam Links, maar die meer wegheeft van een vervelende versie van D66. Maar hoewel Links dit krachtig heeft afgewezen lijkt toch een gemeenteraad met de FRP op de loer te liggen. Bah. De beste optie is nog te verhuizen naar Trondheim, waar de iets gezelligere versie van de PvdA regeert samen met de socialisten. Maar goed... Om het politieke verhaal maar af te sluiten met iets heel anders, hier is nog een gozer met veel haar, zij het op een andere manier:
In tegenstelling tot Carl I. en Eli Hagen maakt deze bebaarde vent alias Tommy Tokyo erg mooie muziek, die jullie allemaal moeten gaan beluisteren! (weet niet echt waar alleen, aangezien er geen liedjes op z'n myspace liggen, maar ik kan natuurlijk een mp3 opsturen aan geïnteresseerden :) Doen hoor!

c kan niet slapen

Ik kan niet slapen. Ben niet moe, niet eens een beetje. Mijn vriendje wel. Meestal helpt het dan om gewoon in bed te gaan liggen en te bedenken dat je in elk geval aan het uitrusten bent. Nu niet. Het is saai in bed, en om een of andere reden lag ik ook aan saaie dingen te denken. Vorige telefoonnummers, van mezelf en mensen die ik ken, dat soort dingen. De pincode van zowel mijn Nederlandse als Noorse pinpas, en de code voor het alarm bij mijn werk. Weinig inspirerend, maar ik werd er dan ook weer niet slaperig van.
Als ik me dan toch dingen lig te herinneren, dan liever iets leuks, dacht ik en begon te denken aan nostalgische dingen als: de inrichting van mijn kamer aan de vaartweg, een biertje drinken in het bruin cafe op de VU (niet echt bruin, en altijd koud vanwege een gemene tocht die door de twee ongezellig geplaatste ingangen naar binnen woei, maar toch), enzovoort.
Wat een dom idee. Voor ik het weet werden grote stapels herinneringen, die duidelijk op een domino-achtige manier ergens in mijn hoofd opgestapeld stonden, woest omgeworpen. De ene na de andere willekeurige plek (de Kerkstraat in Hilversum, de woonkamer bij mijn beste vriendinnetje in Huizen, de straat in Amsterdam waarvan ik de naam niet herinner, maar die leidt naar een goede bierwinkel, Groningen) kwam voorbij geraasd, en tegelijk een berg nog veel willekeurigere (dit is denk ik geen woord) associaties. Het enige wat men eigenlijk kan doen om een idee te geven hoe dat ging is een korte opsomming:
Dingen die ik mis: bijvoorbeeld mijn kamer op de Vaartweg, waar alle dingen raar, beschilderd, niet echt goed passend, uit de schuur of van mijn oma waren, Tessa, en Janneke en Freek en iedereen en dansen in de Ekko, en bier in de Karroesel, en Geert, en bier in België en de Avonden aan elkaar voorlezen en nee, nu moet ik niet al te erg hieraan gaan denken want dan is er helemaal geen stoppen aan, dus ik mis ook dingen als de Volkskrant en trouwens, kranten in gewoon groot krantenformaat, zoals het hoort, niet die domme tabloids die ze hier hebben, waar maar de helft van het nieuws in past zodat iedereen ook de helft dommer wordt, ik mis de VU, en literaire kritiek van E.E. en de domme gedachte: misschien word ik wel eens een literair criticus, nou dat zit er dus ook niet in, en Anne en Michiel en het DE-cafe, en boekenmarkten, waa ik een hoop boeken ken en precies de juiste hoeveelheid ook niet, en op het Spui in het juiste cafe naar binnen kijken en beweren dat AFTh van der Heijden daar zit, en euro's die ineens dan eens een spaans of finse meneer erop hebben, toch weer wat anders, en de groentekroket en hele lekkere broodjes ergens in Utrecht, aan de oudegracht maar ik weet niet precies waar. Enzovoort. Ineens is het nog veel vervelender om in bed te liggen.
Gelukkig is er internet. Nouja, gelukkig. Er is natuurlijk niemand online. Ja, toch. Mijn ex-vriendje. Maar die woont nu samen en ze gaan slapen. Niet dat daar iets mis mee is natuurlijk. Ik bedoel, hallo. Ik doe hetzelfde (samenwonen, dus, niet slapen, dat is nou juist het punt, maar ik snap helemaal dat anderen dat doen, ik zou er ook wel zin in hebben, als ik maar eens een beetje slaperig wilde worden). Wat had ik dan verwacht? Een dieptegesprek over Hermans? (Ja, graag)
Noorwegen is een saai land. Er gebeurt bijna niks interessants in het nieuws. De discussies over vergrijzing, moslims etc zijn dezelfde die wij een paar jaar geleden al hadden. Ook de Wilders van Noorwegen bestaat, al heeft hij niet zulk interessant haar. (zijn vrouw wel, overigens). De noren hebben zoveel geld dat ze alleen maar praten over huizen, inrichting en vliegvakanties naar het Zuiden (een onduidelijk amalgaam van Spanje, Italië, Griekenland en Bulgarije, zolang het maar zuid is) Dat laatste is te begrijpen, in de hele maand juli waren er hier 4 zonnige dagen, die ik me stuk voor stuk herinner. De falafel is nergens zo goed als bij de Maoz. En ik vind het niet eens meer exotisch & avontuurlijk klinken als de vent in de trein zegt: Oslo sentralstasjon. Op de boekenmarkt ken ik bijna geeneen schrijver, en die die ik ken zijn Engels, en de goedkope boeken zijn vertalingen in het Noors, die ik niet wil lezen. Mulisch lag er ook trouwens (om het maar even gezegd te hebben).
Dat moest er nou eens uit. Meestal is het hier gezellig. Maar nu dus even niet. Wat een gezeur. Wie tot hier gelezen heeft, is een held en zou een standbeeld moeten krijgen vervaardigd uit paperclips en kaasschaven (de 2 Noorse uitvindingen dier ertoe doen, volgens de Noren). Ik moest maar eens gaan slapen (of althans een poging daartoe doen). Maar misschien is het een idee om weer eens wat vaker iets nieuws uit Noorwegen hier te schrijven - als iemand dat tenminste ook wil lezen...?
welterusten! -c

Noorwegen - Nederland - Noorwegen

Het verhaal bij de foto's komt later...

Donker/licht

Eén van de meest deprimerende dingen die je kunt meemaken is volgens mij nog altijd: opstaan als het buiten alweer donker is. Nou neemt Noorwegen een deel van de schuld op zich als het gaat om gevoelens als 'alweer een hele dag verslapen' maar toch. De afgelopen twee weken was het donker als de hel hier, met fijn stormachtig nat grijs rotweer dat ook in Nederland menig een december verziekt. De donkere dagen voor kerst, aangenaam. Ondertussen was het grasveld chagrijnig groen en begonnen de Noren beginnen handenwringend te vrezen een keer géén witte kerst te krijgen. De verwende nesten. Gisteren voelde dus de winter eindelijk aan dat 'ie er maar eens wat aan moest gaan doen en bevroor alles. Sneeuw is er nog steeds niet, maar wel een ijskoude glasheldere lucht die je oren doet tintelen. Én een strakblauwe lucht heel totaan de avond komt! (ok, die komt om een uur of 4, maar toch!) Yippie.

verhuizen...?

 Verhuizen is dus helemaal niks aan. Ook niet als je ergens maar een jaar gewoond hebt met twee koffertjes vol aan spullen (die op een of andere wonderlijke manier zichzelf voortgeplant hebben en veranderd zijn in een onordelijke berg die nu puilt uit die twee koffers, een weekendtas, een backpack en diverse zakken van de plaatselijke supermarkt, platenzaak en pakistaanse groentenboer) en ook niet als de aanwezige gezelligheid bestond uit een zut met het goedkoopste bruine paktape aan de muur gepleisterde postertjes, die natuurlijk krakend geheel doormidden scheuren net bij het laatste plakbandje. In hoeken en stapels blijkt zich een kudde te hebben verzameld van onduidelijke dingen en vodjes papier die allen op een ondoorgrondelijke manier een herinnering bij zich dragen aan die of die en dus beslist niet weggegooid kunnen worden, maar eenmaal in de koffer chagrijnig troep liggen te zijn. Dan verdomme alles weg! roept na een goede drie kwartier een duistere stem en met een manische beslistheid wordt er geweigerd, gescheurd en gesmeten. Dit houdt cirka vijf minuten aan, waarna de volgende drie kwartier gewijd zijn aan het weer in elkaar zetten van een inderhaast aan flarden gereten belangrijk bankpapier. Het geheel roept onherroepelijk een stemming op waarvoor ook hier het fijne woord emo wordt gebruikt.
Maar! Het is bijna kerst hier en dat betekent: gratis peperkoekjes overal (die meer naar pepernoten smaken dan de deense pebernødder die TT kaas & ik signaleerden in de supernarkt), twee van 'mijn' (nog wel) redactieleden zitten te chillen in Amsterdam en hebben daar schitterende dingen over te melden, ik heb na de kerscht eeen baan waarover later meer en vandaag zagen Geir & ik de Noorse ministerpresident in de supermarkt dus de dag was weer gered! 
peace! (c op de hiphop/stonertoer)

verhuizen!

c gaat verhuizen! Maar natuurlijk niet gewoon zo van, hup, zut inpakken, naar het volgende huis dragen, uitpakken, hop, verhuisd... neen dat moet allemaal weer veel ingewikkelder. 31 december loopt het oude contract af en 1 januari gaat het nieuwe in, nou dat is nog simpel genoeg. Hoewel het al een beetje onhandig zou worden om op oudejaarsavond of nieuwjaarsdag te verhuizen... maar dit wordt bepaald nog lastiger als het huis (miniflatje overigens) in Noorwegen is, en wijzelf in Amsterdam goedkope biertjes aan het wegtikken zijn! Een alternatief zou zijn om dan maar in januari dubbele huur te betalen, maar dat vertikken we dus nu verhuizen we vóór kerst alles naar Amatøren (voor de niet ingelichten: me werruk) en gooien onze sleutels weg (in de postbus van de huisbaas dan wel). 4 januari komen wij dan nimmer op tijd terug om dan de nieuwe sleutel op te halen, dus dat wordt op de bank slapen ergens. En dan de 5e is het weer sjouwen geblazen, ook moet alles in 1 dag aan de kant want dan komt het nieuwe bezoek/gratis verhuishulp namelijk Freek en Maaike! Nou jongens we hebben er zin an ;)

bachelorhelvete #2

Nog even de opvolger: bedankt voor de tips! Yonne, leuk om jou ook hier te zien :) Ik heb het toch echt wel lastig met het vaste ritme, vooral ook omdat er gewoon ook heel veel andere dingen te doen zijn, werk, vrijwillig werk en bijvoorbeeld vorige week een examen van een vak dat ik hier volg (wat overigens verrassend Naar bed gaan om 0:00 lukt bijvoorbeeld ook gewoon echt niet, ook al niet omdat als ik ga schrijven ik het het liefst 's avonds doe en dan het liefst maar in 1 keer uren doorwerk. We hebben nu wel als streven om te gaan slapen om 2 uur en dan om 10 uur op te staan, dat lukt over het algemeen wel aardig... niet echt een algemeen dagritme maar werkt wel beter. Heb nu ook uitgevonden dat het beter is om als ik iets nodig heb van internet dat eerst op te zoeken en dan vervolgens te gaan werken op een plek zonder internet, omdat ik anders maar de hele tijd op dingen kom die ik ook nog erbij zou kunnen betrekken en dan in doelloze zoektochten uitkom etc... Het stomme is overigens dat mijn begeleider vindt dat het zeker snel genoeg gaat ('er zit aardig vaart in je scriptie' - huh?) en ik dus echt niet, maar goed, vanaf morgen tot aan 23 december ga ik in elk geval keihard werken met hernieuwde energie (na bezoek van TT en kaasch) en sowieso hoor ik woensdag of ik vanaf 1 december een baantje heb dus dat zou dan ook wel een echte motivatie zijn... :)

band

Eigenlijk heb ik altijd al in een band gewild maar ondanks de aankoop van een electrische gitaar en een periode van keiharde nirvana-riffs in de slaapkamer kwam het er maar niet van. Daarbij bleken rockliedjes leuk maar toonladders best wel saai en na een tijd besloten mijn gitaarleraar met het metalhaar & ik er dan ook een punt achter te zetten. Toch vond ik het wel jammer (en ja! mam! ook de muzieklessen-als-kindje die ik niet wilde ('daar krijg je later spijt van') heb ik eigenlijk wel ene beetje spijt hoor! maar ik moest zo nodig foeballuh). Echter! Nu zit ik nog weliswaar nog steeds niet in een band maar (feministen houd de handen voor de ogen) me vent wel, en wat blijkt, die konden best een helpende hand gebruiken met het maken van posters en zulke merchandisewaar als ep's, t-shirts (beide aangekocht & naar nederland verscheept door kaas...) én garnalenbroodjes! (lang verhaal...) Nu kan ik me dus alleszins uitleven op het bandgevoel zonder dat er maar een greintje muzikaal talent voor benodigd is, en daarnaast kan ik natuurlijk ook nog daansen als ze spelen! C vindt het een goede deal.

thomas met zingende zaag (te lui om plaatje om te draaien)

Kavaleriet TT & Kaas in een Osloos Mediteraan restaurant